No acto de inauguración acompañarán ao tradutor da obra Vicente Araguas, o director da Casa de Galicia en Madrid, Juan Serrano; a conselleira cultural da Embaixada portuguesa, Patrícia Severino; a directora do Departamento de Estudios Románicos, Franceses, Italianos e Traducción da UCM, Barbara Fraticelli; e o presidente do Grupo Editorial Sial Pigmalión, Basilio Rodríguez Cañada.

Con excepción de Madame Bovary, sen dúbida «a nai de todas as batallas», quizais "El primo Basílio", de José Maria Eça de Queirós sexa o cume das novelas de adulterio feminino decimonónicas. Non soamente porque nos narra unha historia de amor contrariado comme il faut, senón polo conflito social que nela subxace. De feito, o personaxe da criada chantajista, Juliana Couceiro Tavira, é representación fidedigna da dialéctica histórica, do conflito entre clases sociais antagónicas. Á parte, a habilidade do primeiro novelista portugués para satirizar unha clase media con ínfulas, un sector da prensa entre a inanidade e a corrupción, e unha aristocracia tal banal como a monarquía que a había encumbrado. Inesquecibles os apuntamentos de picaresca na casa da tía Vitória, novo patio de Monipodio, que Eça de Queirós bríndanos. O personaxe de Leopoldina, feminista avant a lettre, quen non soamente fai da súa capa un sayo, permítese criticar unha institución tan hexemónica como a Igrexa portuguesa de entón. Cousa que por outra banda xa fixera o gran librepensador que era Eça de Queirós en "El crimen del padre Amaro". Leopoldina é dalgunha maneira mentora de Luisa e testaruda buscadora do soño imposible dun amor a ton coa súa condición de muller liberada. Condición á que aspiraba, en definitiva, Juliana Couceiro Tavira, ao cabo, provocadora da catarse proposta por Eça de Queirós.